maandag 22 oktober 2007

Wat vind je allemaal op deze blogger

Dit weblogverslag van de Italiereis is wat miij betreft nu "klaar". Per onderwerp is alles te volgen. Verder zijn alle foto's (althans die van de camera van Ton, want er zijn er natuurlijk nog veel meer) toegevoegd. Else zond nog een aantal leuke foto's na, die ik in een apart album heb geplaatst. Natuurlijk komt alles (video-opnamen en alle foto's) nog op een DVD, dus ik moet oppassen, dat ik niet alle nieuwsgierigheid naar dat fraaie eindproduct wegneem...
De volledige fotoreportages kun je vinden door helemaal naar onderaan deze blogger te "scrollen". Links vind je dan "alle foto impressies", waar je per onderwerp (de volgorde krijg ik helaas niet logischer) kunt doorklikken en vervolgens voor "diavoorstelling" kunt klikken.

Overigens kwamen er al een paar bijzonder leuke reacties. Niet alleen van familieleden van van Rijswijk, maar ook van Yvonne Drese, Onno van Lit en van het Haags Symfonieorkest en het harmonieorkest uit Maasland. Aan beide orkesten is Pasha als dirigent verbonden, dus deze twee orkesten zijn ongetwijfeld uitvoerig door Pasha geinformeerd.

Nog even de resultaten conform de website van de organisatie:
RISULTATI 2007

Concorso Internaz. per Orchestre di Fisarmoniche
13 - 14 ottobre 2007


CAT. A
Livello Superiore
A B C D E Risult Class.

Grandioso Con Anima Olanda 14 16 14 18 15 15,000 3° premio


Giuria:
A - Klaudiusz Baran
B - Alexander Dimitriev
C - Romano Viazzani
D - Friedrich Lips
E - Ladislv Horak

zaterdag 20 oktober 2007

Helaas, de terugreis






Helaas: op donderdag 18 oktober moesten we weer afscheid nemen van het fraaie Hotel Palace en konden we beginnen aan onze (lange) terugreis naar Nederland. Omdat het naar Wörgl maar 650 km zou zijn, konden we op een beschaafd tijdstip (08.00) vertrekken. Wederom mooi weer nauwelijks files (even bij Modena) en chauffeur Peter Pastoor had nog een speciale "stop" voor ons in petto: een bezoek aan Vipiteno in Noord Italie, waar onder meer een bezoek aan een wijnproeverij mogelijk zou zijn. Het bleek in de Dolomieten steenkoud en bovendien was de proeverij gesloten op het middagtijdstip. Dus dat betekende de eerste de beste kans benutten voor een capucinno en dat lukte prima. Om half zes waren we weer in Hotel Alte Post in Oostenrijk, waar we heerlijk gegeten hebben en nog een "afzakkertje" aan de bar genomen hebben. Anders dan de heenreis, lagen de orkestleden allemaal rond 10.30 in bed, toch een beetje moe waarschijnlijk. De volgende ochtend: regen en koud en een naar 500 mtr afzakkende sneeuwgrens. Onderweg (930 km) in Duitsland nauwelijks files (zelfs bij München niet), stop gemaakt op advies van Peter in een klein plaatsje, waarvan mij de naam helaas ontschoten is (ergens 80 km voor Köln), waar we heerlijk voor 14 euro konden dineren, zodat we 's avonds laat niet met lege magen thuis zouden komen. Pas in Nederland begonnen de files vanwege het terugkerende en vertrekkende (hersft-)vakantieverkeer. Nieuwe buschauffeur Hans ("omgewisseld" in Bedburg) maakte een omrit via Helmond naar den Bosch om de files bij Eindhoven te mijden en dat lukte prima. Uiteindelijk kwamen we om ca 08.20 weer bij de NFGD in Zoetermeer aan, waar het uitladen snel plaatsvond, uitgebreid handen geschud en gezoend werd en iedereen, zeer voldaan, naar huis keerde.
Conclusies:

- een fantastische concertweek
- uitstekende verzorging door KRAS
- voortreffelijke chauffeur
- prima resultaat op het concours in Castelfidardo
- mooie trips gehad naar Siena en Castelfidardo en naar Ancona
- uitstekend weer gehad, steeds ca 22 gr
- leuke viering Pasha's 10-jarig jubileum
- verrassende viering 35-jarig jubileum van de voorzitter (ik dus)
- prima sfeer binnen de groep (zijn we eigenlijk wel gewend)
- even "afkikken" en dan weer naar het volgende evenement toeleven

. foto's volgen zo spoedig mogelijk
. iedereen bedankt



woensdag 17 oktober 2007

Excursie naar Castelfidardo





Om negen uur vertrokken we weer vanaf het hotel naar Castelfidardo voor de afsluitende excursie. Eerst met Pasha en Galina naar de Borsini-fabriek voor een gesprek over de "antieke" accordeon van Pasha. Na langdurig overleg kwam er een voorstel, dat op zich de moeite waard was, maar ook niet direct realiseerbaar voor Pasha. We sloten af met een bezoek aan de fabriek van Borsini, waar gemiddeld 200 accordeons per jaar geproduceerd worden.
Intussen was de rest van het orkest al aan het rondkijken in het accordeonmuseum midden in het centrum . Was, zo vond iedereen, zeer de moeite waard. Daarna ging "tutta la gruppa" naar de trattoria Dionea, waar we een lunch ofwel in het Italiaans een "pranzo" zouden genieten samen met de twee directieleden van de Menghini-fabriek, Fausto Fabi en Miro Pantarini. het werd een fantastische maaltijd, die uiteindelijk tot 3 uur zou duren. Daarna in de bus onder begeleiding van Fausto Fabi naar de fabriek van Menghini. In deze fabriek worden accordeons van de merken Scandalli, Paolo Soprani en SEM geproduceerd. Het was voor iedereen een "eye-opener" om te zien hoe accordeons echt gemaakt worden: een uitermate ambachtelijk en zorgvuldig proces met veel aandacht voor de bewerking van alle basismaterialen. Bijzonder is het feit, dat in deze fabriek een paar aandeelhouders aan de productie deelnemen.
Ter afsluiting hadden we Mirco Pantarini kunnen "verleiden" tot een optreden. Want behalve commercieel directeur is hij ook wereldkampioen en dus een fabelachtig goed accordeonspeler. Alle orkestleden werden redelijk stil van zijn optreden.
Terug in het hotel was daar het onvermijdelijke inpakken van koffers en accordeons en het laatste "avondmaal". Morgen naar huis. Jammer, jammer, jammer.

Vrije dag in Italie en een feestje










Dinsdag hadden we onze "rustdag". Dat betekende, dat een aantal mensen lekker in Senigallia bleef, het centrum bezoeken, winkelen etc en dat een aantal mensen de trein pakte naar Ancona. Gewoon een heerlijk ontspannen dag dus. Weer prima weer, rond de 21/22 graden. In die zin, dat het 's morgens en aan het eind van de middag herfstachtig fris begon te worden. Sommigen hebben ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om te shoppen: Sambuca en Limoncino ingeslagen, maar ook andere belangrijke producten.
En toen was er de grote verrassing: 's avonds werd het 10-jarig jubileum van onze dirigent Pasha Ashari gevierd. Dat begon met een optreden van een gelegenheidsorkest, bestaande uit 3 vertegenwoordigers van het viswijvenkoor, begeleid door een mannenkoor, onderbroken door teksten van de voorzitter, die Pasha toesprak. Pasha was natuurlijk zeer verrast, ook al omdat Galina hem niets verteld had over wat we van plan waren. Pasha kreeg van het orkest een fraai kado: een kunstwerk, dat het begrip "samenwerking" in beeld bracht. Daarna werd er nog muziek gemaakt door diverse orkestleden.
Toen was het nog niet afgelopen want er volgde ook nog een viering van een 35-jarig jubileum van de voorzitter, die echt compleet "flabbergasted" was, want die had hier immers totaal niet op gerekend. Ook hij kreeg behalve mooie woorden, een mooi kado in de vorm van een kunstwerk. Kortom, deze avond kon niet meer stuk.

dinsdag 16 oktober 2007

Op bezoek in Siena






Voor een aantal mensen was het niet de eerste keer, Ton en Els bijvoorbeeld gingen al voor de vierde keer die kant op. En er waren er meer, die Siena voor de tweede of derde keer zouden zien. Maar voor meer dan de helft zou het een nieuwe ervaring worden. Dat begon al met de lange reis: om half zeven ontbijt, om half acht vertrek (Galina was ditmaal fantastisch op tijd......) en een rit door een prachtig landschap van Le Marche, Umbrie en Toscane van 230 km (3,5 uur!) naar Siena. Nadat de buschauffeur zijn parkeervergunning had geregeld (100 euro) werden we keurig afgezet in de buurt van het centrum. In afzonderlijke groepjes ging de wandeling natuurlijk eerst naar het Piazza del Campo, het nog steeds zeer unieke en bijzondere plein van Siena (beroemd van de jaarlijkse palio) met zijn bijzondere vormgeving en ligging. Koffie op dit plein bleek in deze tijd van het jaar "maar" 3 euro te kosten.....Het was overigens ongelooflijk druk in Siena, hoewel we dat niet verwacht hadden. Om half vier troffen we elkaar weer keurig op tijd bij de bus, waarna we via een andere (door chauffeur Peter bedachte) route terug reden. Werkelijk fantastisch wat voor een mooie natuur je dan in 3,5 uur aan je voorbij ziet trekken. Om ca half acht arriveerden we wer bij het hotel, waar - na het uitladen van de instrumenten (die er nog in stonden van de zondag) - weer een heerlijke maaltijd volgde.. Want gezegd moet gezegd: dit hotel, dat KRAS voor een "special prijs" voor ons heeft geregeld, toont meer dan de 3 sterren, die het heeft...

maandag 15 oktober 2007

De zondag van de waarheid







Eindelijk was het dan zover: zondag om 08.30 vertrokken we van het hotel naar Castelfidardo voor de finale confrontatie met de jury van het accordeonfestival. De dag ervoor hadden we de "doorgang" met de bus geregeld, dus dat zou een fluitje van een cent moeten zijn. Dat werd het dus niet: weliswaar liep Giuliana van de organisatie dapper met ons mee, maar aangekomen bij de bus bleek "oom agent" toch andere opvattingen te hebben over een vrije doorgang en maakte ons duidelijk, dat de instrumenten gewoon over 400 mtr gesjouwd moesten worden. We waren verbaasd, dat over dit onderdeel door de organisatie niet goed was nagedacht. Er kwam een superieur bij, die na lang aarzelen en "belangrijk doen" toestemming gaf om de bus door te rijden tot achter de kerk en toen was het naar binnen brengen van de instrumenten een fluitje van een cent. Uiteindelijk duurde het nog een uur langer voordat we konden beginnen: in plaats van 11.00 werd het om 12.10 beginnen. Eerst mocht er ingespeeld worden en daarna, toen eenmaal de volledig Russische jury plaats genomen had (een van de Russen bleek overigens een oud-studiegenoot van Pasha aan het conservatorium van Moskou te zijn!) kon er begonnen worden. Na een presentatie van 3 stukken in 45 minuten mocht worden vastgesteld, dat er goed gespeeld was. Terecht mochten leden en dirigent tevreden zijn en het klonk in de kerk (die omgedoopt was naar Sala San Francesco) gewoon erg goed.
Daarna afwachten wat de beoordeling zou worden: lunchen, rondlopen in Castelfidardo, groepsfoto maken en om ca half 5 naar het Teatro Astra. Waar de verwarring toesloeg, want we zagen andere groepen en solisten arriveren met instrumenten, terwijl wij nog niet wisten of wij nu wel of niet geacht werden op te treden bij de slotmanifestatie en prijsuitreiking. Weer een onduidelijkheid van de organisatie. Tussenkomst van Fausto Fabi (die wij kennen als directeur van Scandalli) bood helderheid: de "manager" van de organisatie vertelde mij, dat de uitslag van onze afdeling na ons optreden bekend was gemaakt, dat wij de "derde" prijs toegekend hadden gekregen en dus een bedrag van 400 euro zouden krijgen en dus niet meer hoefden op te treden, want dat gold alleen voor de winnaars van de eerste prijzen. Vervolgens begon een optreden van alle 1e prijswinnaars van de afdelingen solisten en groepen, die z'n weerga niet kende. Wat een talent, wat een kwaliteit! Tussendoor mocht de voorzitter van GCA ook op het podium komen om de oorkonde, medaille en prijs in ontvangst te nemen.
Uiteraard hebben we de prestatie van het orkest na afloop nog even gevierd in het hotel, dat helaas maar 5 flessen champagne had. Dus werden het 10 flessen witte en rode wijn. Geen muziek erbij, want de accordeons hadden de in de auto gelaten. Plan is om dinsdagavond een "extra" feestje - mits toestemming van het hotel - te organiseren.

Het filmpje (concourswerk in Castelfidardo) heb ik helaas moeten verwijderen.

zaterdag 13 oktober 2007

Spelen voor de priester en voorbereidingen in Castelfidardo




Zaterdagavond hebben de orkestleden heerlijk gegeten in Hotel Palace, dat kwalitatief een voortreffelijke indruk maakt qua service en vriendelijkheid. Maar ook de kamers zijn uitstekend. Tijdens het diner deed zich een verrassing voor: aan een andere tafel vierde een groep Italianen feest, hetgeen later vanwege de 80e verjaardag van een "priester" bleek te zijn. De gasten hadden een feestliedje gezongen en toen leek het Els wel een prima idee om de accordeon te pakken (sorry voor de ischias, die wat begint af te nemen) en wat Italiaanse melodietjes te spelen. Dat viel niet alleen zeer in de smaak bij de "tafel" met Italiaans volk, maar stimuleerde ook andere orkestleden. Kortom: in no-time was er een gelegenheidsorkest van 7 man/vrouw aan de slag onder leiding van Pasha, dat vrolijk "Ciao Italia" speelde. Tot groot plezier van de Italianen en zelfs ontroering van de jarige priester, want die kon z'n tranen niet bedwingen.
Het was dus gezellig die eerste vrijdagavond, die werd afgesloten met een wandeling langs de fraaie maar stille boulevard van Senigallia, waar Joke van den Berg en Guus Jautze even "zoek raakten". Maar voordat we moesten veronderstellen, dat er een spannende verhouding was ontstaan, keerden ze gelukkig weer terug van achter een havenhoofd.
Zaterdagmorgen ging een bestuursdelegatie met de chauffeur en de bus naar Castelfidardo. Omdat we zondag moeten spelen, leek het ons een goed idee om op zaterdag de situatie ter plekke te verkennen en dat was een uitstekende ingeving. Ter plekke konden we regelen hoe het uitladen van de instrumenten zou kunnen gaan plaatsvinden, want daar bleek door de organisatie niet echt goed over nagedacht. Laten we wel zijn: 400 meter sjouwen met accordeons, pauken en andere instrumenten over een hobbelige straat, is niet echt een optie, dus na overleg met de politie werd geregeld, dat we met de bus iets dichterbij kunnen komen. Om voor het orkest rust te creeren hebben we ook besloten iets eerder te vertrekken van het hotel in Senigallia, namelijk om half negen al. Zodat we na het uitladen en neerzetten van alle instrumenten nog even tijd hebben om op adem te komen.
We spelen overigens in Sala Francesco, dat een kerk blijkt te zijn. Dus een akoestische handicap vanwege de enorme nagalm. Overigens blijkt Castelfidardo een uiterst charmant stadje te zijn met een fraai centrum en ontzettend veel accordeonwinkels, die allemaal op zaterdag en zondag open zijn. Organisatorisch mogen Italianen je vaak tot wanhoop brengen, commercieel zijn ze uitermate handig. Inmiddels is het orkest bezig aan de generale repetitie in een aparte ruimte van het hotel (prima geregeld). Straks na die repetitie plaatsen we de instrumenten alvast in de bus en hebben we nog een wandeling langs de boulevard tegoed en een veelbelovend avondeten. Overigens is er nog een groep Italianen met een bus gearriveerd, dus misschien wordt het vanavond wel opnieuw gezellig. A propos: de temperatuur is nog steeds 22 graden en Senigallia is (hoewel einde seizoen) een uiterst gezellige en gastvrije plaats. Een paar vrouwen heeft vanmorgen al inkopen gedaan in het centrum en dus zijn een paar bankrekeningen al weer fors in omvang afgenomen!

vrijdag 12 oktober 2007

Na goede reis aangekomen in Senigallia




Het was natuurlijk walgelijk vroeg op die donderdag 10 oktober: om 06.00 uur werden we geacht te vertrekken vanaf de NFGD in Z'meer! Iedereen, gedisciplineerd als we zijn, was op tijd. Marja Kramer attendeerde ons op de koffie en om stipt 05.58 vertrokken we na alle instrumenten en koffers ingeladen te hebben.En dat waren er heel wat!
Een voorspoedige reis begon met een klein incident: bij Utrecht haalde een auto ons in en die gaf met zijn knipperlicht te kennen, dat we moesten stoppen. Bleek iemand te zijn, die een bus gemist had. De vraag was: zijn jullie van Pasteur Reizen. Nu stond er nogal groot "KRAS busreizen" op de bus, dus was de vraag naar Pasteur een beetje merkwaardig. Dus doorrijden maar. Na diverse stops in Duitsland (onder meer op plaaten waar een kleinkind van Ton en Els in de ballenbak placht te spelen) kwamen we om 18.30 in Worgl aan. Overigens stelden we vast, dat onze chauffeur, Peter Pastoors, een prima chauffeur is, maar ook nog een uiterst gezellige vent, die onderweg veel vertelde van de omgeving. Hotel Alte Post (waarom heten die hotels allemaal zo?) was goed, goed eten en prima ontbijt.
Vrijdagmorgen om 08.00 vertrokken voor de volgende 650 km naar Senigallia, waar we uiteindelijk al om 16.45 arriveerden. Prima hotel, maar we moesten eerst even "stressen": alle instrumenten uitladen, juiste instelling van de twee liften begrijpen en de kamers indelen. Inmiddels zijn we klaar voor het diner, dat om 20.00 uur aanvangt. Sfeer in het orkest is absoluut prima. Morgen gaan we Castelfidardo verkennen.

zaterdag 6 oktober 2007

Nog een paar nachtjes slapen

Nog een paar nachtjes slapen en het is zover: de concert- resp. concoursreis, waar we zo lang mee bezig zijn qua voorbereiding, waar we het zo vaak met elkaar over gehad hebben, staat bijna voor de deur. De laatste checks vinden plaats, nog even contact met KRAS over diverse zaken, nog even contact met de Italiaanse organisatie, nog even contact met Fausto Fabi van Scandalli, nog even alle leden van een "reminder" voorzien (bedankt Loes!), nog even het weerbericht ter plaatse checken en dan gaan we de koffers inpakken, de muziek klaarleggen, de paspoorten uit de la halen etc etc.
Op het afschuwelijk vroege tijdstip van 05.30 worden we geacht aan het Koraalrood bij de NFGD te Zoetermeer te verschijnen, waar de KRAS toeringcar ("pullmann" zeggen ze in Italie) op ons zal wachten. A propos, we hebben ons dan al helemaal "ingeleefd" met een generale repetitie bij de NFGD op dinsdagavond. Ok, de echte generale zal plaatsvinden in Senigallia in het Palace Hotel, maar toch......A propos, ze zullen in dat hotel toch wel stoelen zonder armleuningen hebben.....?
En natuurlijk zijn we ingesteld op het leveren van een goede prestatie: ook al zijn we de enige deelnemer in de hoogste afdeling van het orkestenconcours, we willen natuurlijk wel een goed figuur slaan. Fare bella figura, zeggen ze in Italie. En we willen natuurlijk ook deel uitmaken van de slotmanifestatie en onder meer Ciao Italia ten gehore brengen.
We houden u op de hoogte, mits de gedane "toezeggingen" m.b.t. de beschikbaarheid van internet in het hotel, ook echt waargemaakt worden. Want Italie is en blijft wel Italie natuurlijk.....