Spelen voor de priester en voorbereidingen in Castelfidardo

Zaterdagavond hebben de orkestleden heerlijk gegeten in Hotel Palace, dat kwalitatief een voortreffelijke indruk maakt qua service en vriendelijkheid. Maar ook de kamers zijn uitstekend. Tijdens het diner deed zich een verrassing voor: aan een andere tafel vierde een groep Italianen feest, hetgeen later vanwege de 80e verjaardag van een "priester" bleek te zijn. De gasten hadden een feestliedje gezongen en toen leek het Els wel een prima idee om de accordeon te pakken (sorry voor de ischias, die wat begint af te nemen) en wat Italiaanse melodietjes te spelen. Dat viel niet alleen zeer in de smaak bij de "tafel" met Italiaans volk, maar stimuleerde ook andere orkestleden. Kortom: in no-time was er een gelegenheidsorkest van 7 man/vrouw aan de slag onder leiding van Pasha, dat vrolijk "Ciao Italia" speelde. Tot groot plezier van de Italianen en zelfs ontroering van de jarige priester, want die kon z'n tranen niet bedwingen.
Het was dus gezellig die eerste vrijdagavond, die werd afgesloten met een wandeling langs de fraaie maar stille boulevard van Senigallia, waar Joke van den Berg en Guus Jautze even "zoek raakten". Maar voordat we moesten veronderstellen, dat er een spannende verhouding was ontstaan, keerden ze gelukkig weer terug van achter een havenhoofd.
Zaterdagmorgen ging een bestuursdelegatie met de chauffeur en de bus naar Castelfidardo. Omdat we zondag moeten spelen, leek het ons een goed idee om op zaterdag de situatie ter plekke te verkennen en dat was een uitstekende ingeving. Ter plekke konden we regelen hoe het uitladen van de instrumenten zou kunnen gaan plaatsvinden, want daar bleek door de organisatie niet echt goed over nagedacht. Laten we wel zijn: 400 meter sjouwen met accordeons, pauken en andere instrumenten over een hobbelige straat, is niet echt een optie, dus na overleg met de politie werd geregeld, dat we met de bus iets dichterbij kunnen komen. Om voor het orkest rust te creeren hebben we ook besloten iets eerder te vertrekken van het hotel in Senigallia, namelijk om half negen al. Zodat we na het uitladen en neerzetten van alle instrumenten nog even tijd hebben om op adem te komen.
We spelen overigens in Sala Francesco, dat een kerk blijkt te zijn. Dus een akoestische handicap vanwege de enorme nagalm. Overigens blijkt Castelfidardo een uiterst charmant stadje te zijn met een fraai centrum en ontzettend veel accordeonwinkels, die allemaal op zaterdag en zondag open zijn. Organisatorisch mogen Italianen je vaak tot wanhoop brengen, commercieel zijn ze uitermate handig. Inmiddels is het orkest bezig aan de generale repetitie in een aparte ruimte van het hotel (prima geregeld). Straks na die repetitie plaatsen we de instrumenten alvast in de bus en hebben we nog een wandeling langs de boulevard tegoed en een veelbelovend avondeten. Overigens is er nog een groep Italianen met een bus gearriveerd, dus misschien wordt het vanavond wel opnieuw gezellig. A propos: de temperatuur is nog steeds 22 graden en Senigallia is (hoewel einde seizoen) een uiterst gezellige en gastvrije plaats. Een paar vrouwen heeft vanmorgen al inkopen gedaan in het centrum en dus zijn een paar bankrekeningen al weer fors in omvang afgenomen!